Οι γενικεύσεις πάντα δεν με έβρισκαν σύμφωνη και το ίδιο ισχύει, όταν ακούω κλισέ του τύπου: μάνα, σημαίνει αγάπη, η μαμά δεν προδίδει, δεν εγκαταλείπει, αγαπάει μόνο…
Όχι για μένα δεν γεννιέσαι μάνα αλλά γίνεσαι , εκπαιδεύεσαι.
Δεν υπάρχουν γεννημένες μάνες. Υπάρχουν πολλοί παράγοντες που συντελούν στην ανάπτυξη της μητρότητας. Όταν μια μέλλουσα μαμά, αγαπάει και έχει μια υγιή σχέση με τον σύντροφό της και επιθυμεί μια εγκυμοσύνη, τότε υπάρχουν οι προϋποθέσεις να ανθίσει η μητρότητα. Επίσης, μεγάλο ρόλο σ’αυτό συμβάλλει και το είδος της σχέσης που έχει η κάθε γυναίκα με την δική της μητέρα, γιατί λειτουργεί σαν πρότυπο για το μεγάλωμα του δικού της παιδιού.
Μπορούμε να συναντήσουμε διάφορους τύπους μάνας : την αυταρχική, την υποστηρικτική, την αυστηρή και την επιτρεπτική.
Μια μητέρα οφείλει να έχει δουλέψει ή να δουλεύει τα δικά της τυφλά σημεία, να μη μπαίνει στην διαδικασία να συγκρίνει για παράδειγμα τον πατέρα της, το γιο της και τον άνδρα της, να νοεί ότι το παιδί δεν είναι κομμάτι του εαυτού της ή συνέχεια της, αλλά μια άλλη ξεχωριστή προσωπικότητα, να το αγαπάει, να του προσφέρει ασφάλεια, να μην χρησιμοποιεί το παιδί της σαν τον έρωτα της, να μη δίνει στον σύζυγό της, το ρόλο του «διαιτητή» και τέλος, αν είναι μητέρα δυο ή περισσότερων παιδιών, να μοιράζει τον χρόνο της ισάξια χωρίς να επενδύει, είτε στο ένα παιδί είτε στο άλλο περισσότερο.
Ο ρόλος της μητέρας είναι σίγουρα ένας δύσκολος ρόλος και μαγική συνταγή με γραμμάρια για αναμφίβολο αποτέλεσμα δεν υπάρχει.
Η σχέση με τη μητέρα μας είναι η πρώτη μας σχέση στη ζωή μας, η οποία θα συντελέσει σε μεγάλο βαθμό στο είδος της σχέσης που θα αναπτύσσουμε με τον εαυτό μας , με τις υπόλοιπες γυναίκες και τον σύντροφο μας.
Συμπεραίνουμε λοιπον ότι ο δεσμός, με τη μητέρα, τη μαμά, τη μάνα, μας καθορίζει και είναι πρωτίστης σημασίας!!!
Η κάθε γυναίκα αν ενημερωθεί, έχει έναν σύντροφο που επικοινωνεί μαζί του και αγαπάει και αν μπορεί να επιλύει τις δυσκολίες που βιώνει με ένα προσαρμοστικό και ώριμο τρόπο, μπορεί να γίνει μια καλή και ευτυχισμένη μαμά!!!
