Έχετε βρεθεί και εσείς θύμα της αναβλητικότητά σας; Έχετε κάνει μια από τις παρακάτω δηλώσεις; «Θα αρχίσω αύριο δίαιτα, τώρα ας φάω ένα γλυκάκι», «Θα αρχίσω αύριο διάβασμα, ας δω μα ταινία τώρα. Έχω μέρες μπροστά μου άλλωστε», «Πρέπει να μαγειρέψω αλλά θα το κάνω το βράδυ». Είμαι σίγουρη ότι έχετε αναβάλλει και εσείς κάτι για αργότερα ή έχετε πει την έκφραση «και αύριο μέρα είναι». Το θέμα είναι αν αυτό γίνεται συνέχεια και αν έχει παγιωθεί σαν μοτίβο συμπεριφοράς.
Γιατί αναβάλλουμε κάτι;
Φυσικά αυτό κάποιες φορές είναι αναπόφευκτο με τόσες υποχρεώσεις και μειωμένου χρόνου που διαθέτουμε, να μεταφέρουμε κάποιες εργασίες μας για αργότερα ή ακόμα και για τις επόμενες μέρες. Όταν όμως αυτό γίνεται συστηματικά τότε είμαστε αντιμέτωποι με ένα σοβαρό πρόβλημα συμπεριφοράς.
Η αναβλητικότητα έχει μια παγίδα! Ενώ φαίνεται να μας δημιουργεί απαλλαγή του άγχους (που μας δημιουργεί η συγκεκριμένη εργασία) και ότι με τη πράξη μας αυτή μπορούμε να νιώθουμε καλά, στην πραγματικότητα η ανακούφιση αυτή είναι προσωρινή. Αντίθετα στη πραγματικότητα η αναβλητικότητα μας οδηγεί σε έντονο άγχος , σε συσσώρευση εργασιών και μειωμένη παραγωγικότητα. Υπάρχει κίνδυνος υιοθετώντας ένα τέτοιο τρόπο ζωής να αποκτήσουμε δυσλειτουργικές επαγγελματικές και κοινωνικές σχέσεις, αφού μπορεί να γίνουμε μη αποτελεσματικοί και αναξιόπιστοι.
Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι μια τέτοια στάση μπορεί να μας «προστατεύει» , να μας «ανακουφίζει», να αποφεύγουμε δυσάρεστα συναισθήματα προσωρινά αλλά μακροπρόθεσμα μας δημιουργεί προβλήματα πολλά στη καθημερινότητά μας.
Αν αντιμετωπίσουμε την παροδική μας άρνηση τότε μπορούμε να εκτελέσουμε κάθε μας στόχο, ώστε να μη γίνει εκκρεμότητα και κατά επέκταση βραχνάς. Η αρνητική προδιάθεση είναι σημαντικός παράγοντας που ευθύνεται για την αναβλητικότητα μας.
Ας γίνουμε λοιπόν αυτοί που έχουν το μότο «Ποτέ μην κάνεις αύριο αυτό που μπορείς να κάνεις σήμερα».
“Κάποτε πρέπει να αλλάξω.
Αρκεί να ορίσω αυτό το κάποτε…”
Τάσος Λειβαδίτης
ΥΓ: Το άρθρο αυτό γράφτηκε με αφορμή την Ημέρα Καταπολέμησης της Αναβλητικότητας
